خوراک لونگی(سفارش از یک روز قبل)

ترکیبات: گوشت گوساله، سس گردو، سبزیجات معطر گیلانی و ترشیجات جنگلی

تا گنج غمت در دل ویرانه مقیم است
همواره مرا کوی خرابات مقام است

گمج ظرفی است سفالی که جهت پخت و پز استفاده می‌شود و غذا در آن بهتر آید.‌ گمجی کباب ترکیب گوشت خورشتی، مغز گردو، پیاز، رب انار و سبزی‌های محلی است که از حاشیه‌ی رودخانه‌ها و مزارع چای و شالیزارها چیده شده. یعنی می‌خواهم بگویم هَتو هَچین هَچین نیست و قسمتی از بهشت را کرده‌اند توی گمج آورده‌اند سر سفره. ‌گمجی کباب را با کته و زیتون پرورده و ماست بادمجان آن قدر بخورید که احساس کنید توی سرتان عروسی است و مغزتان ویج ویج می‌کند،

ترکیبات: مرغ، کشمش، آلو، قیصی، رب گوجه

رونق باغ می‌رسد، چشم و چراغ می‌رسد
مولانا– غزلیات- در مدح متنجان

متنجان اگرچه در شکل حروف تشابهی با فسنجان دارد اما در ظاهر و طعم و رنگ کاملا متفاوت است، هر چه فسنجان تاریک و عمیق است، متنجان رنگارنگ و بذله‌گو.
مرغ را خوب در روغن تازه تابانده‌اند و بر روی آن کشمش و آلو و قیصی نهاده‌اند و نام‌ متنجان بر آن نهاده‌اند. این طعام را با پلا نوش جان کنید آن قدر که جانتان سس شود و پلکتان سنگین. این خورش با اشپل شور و زیتون حلال می‌شود.

ترکیبات :  گوشت مرغ، دانه انارترش و سیر

شاید به پارسی چنان آید که خوردن انار دیو را به دل راه ندهد و بگریزاند.
کارنامه خورش، نادر میرزا

از مشخصه‌های غذای گیلانی غلبه مزه ترش است بر دیگر مزه‌ها، اما خیلی باید حواستان باشد که ترشی و شیرینی غذا میزان باشد. به قول محبوبه خانم هَچین هَچین نیست، که یا از ترشی دل را غش بیاورد و یا از شیرینی دل را بزند. این خورشت اگر نیک پرورده شود از بهترین خورشهاست. ترکیب مرغ و دانه‌های یاقوتی انار و سیر، ترکیبی بهشتی است که با ماست دلالی و زیتون حلالتان می‌شود. در خوردن این غذا امساک نکنید و تا مرز سَس شدن نوش جان کنید.

ترکیبات: گوشت گوساله، سبزی قرمه، گوجه فرنگی، لوبیا قرمز، بادمجان سرخ شده

بر طرف چمن هست مگر تخت سلیمان
بر تاج سرم هست مگر تاج سکندر

قورمه سبزی طعامی است که از ایام دیرین بر سر سفره‌ی ما ایرانی‌ها بوده. خورشی که باید سر صبر بپزد و خوب روغن بیندازد آن قدر که سطح خورش لایه‌‌ی چرب و چیل سبز تیره‌ی درخشانی دیده شود. لوبیای قرمز خوب خیس خورده از شب قبل که بادش گرفته شده و سرخی پامادورها و سیاهی بادمجان به این طعام حالتی می‌دهد که آدمی از دیدنش دیگر نه سودای خویش دارد و نه پروای کس.
این خورش را محبوبه خانم چنان پزد که به جهان بامزه‌تر از آن نباشد. قورمه‌ سبزی را با پلا و ماهی دودی آن قدر بخورید که خونتان بوی شنبلیله بگیرد.