پلاکباب

ترکیبات: بادمجان و گوجه شکم‌پر با گردو، سبزیجات محلی، رب انار و سیر

گویا کسی از بادمجان بد گفته، می‌روم تا با او بجنگم

نادرمیرزا، آشپزباشی قاجار

معلوم نیست چه کسی اول بار طعم لذیذ بافت لطیف و گوشتی بادمجان که در روغن جزجز می‌کند را کشف کرد.
بادمجان گوده این چنین است که شکم بادمجان را شکافته و با گردو و رب انار و سبزیجات بهشتی و کمی سیر پر می‌کنند و باقی مخلفات رازهای مگوی آشپزخانه‌ی محبوبه خانم است و از نیکوترین طعامهاست و محبوب دل گیاه‌خواران. خواستی با نان بخور، خواستی حتا با کته، خواستی با ماست چکیده، خواستی با ماست بورانی. یعنی تی جان قوربان این همه آزادی انتخاب داری، میان خوب و خوبتر، دِ چی خواهی؟

ترکیبات :  بادمجان کبابی، گوجه فرنگی، سیر و تخم مرغ، برای گیاه‌خواران بدون تخم‌مرغ هم قابل سرو است.

چو تابستان رسید و شد هوا گرم
کدو افتاد و بادمجان برآمد

بادمجان یا مرغ سیاه بی‌نفس پای ثابت سفره‌ی گیلانی است و هر دم به طریقی ظاهر می‌شود و دل می‌برد. میرزاقاسمی طعامی بادمجان محور است که بادمجانش روی آتش تند کبابی شده و پوست کنده شده و ساطوری شده و با سیر اندرون شده و در روغن تابیده شده و در پایان به زردی مرغانه مزین گشته.
این طعام هم با برنج نیک بُوَد، هم با نان و نصیحت محبوبه خانم به شما نسل جوان این است که میرزاقاسمی را با ماست دلالی نوش جان بفرمایید تا حلالتان شود.

ترکیبات: مغزگردو، گوشت مرغ، رب انار

فریاد از آن چشم سیاهی که تو داری
صائب، جامه دران در مواجهه با فسنجان گیلکی

فسنجان از آن غذاهاست که به وسیله‌ی آن می‌خواهی به کسی بگویی تی جان قربان. یعنی این قدر نقش مهمی در روابط بشری دارد، بس که پختش صبر و مهارت می‌طلبد. از ربش بگیر که از انار سرخ یاقوتی گرفته می‌شود و به لطایف‌الحیلی از سیاهی به شب طعنه می‌زند تا آن‌ مغز گردو که آن قدر توی سر و جان خودش می‌زند که به روغن بیفتد، تا تکه‌های مرغ که آواز همی سر دهند مَرَه بُخور. فسنجان را با پلا و پیاز شکسته با مشت و زیتون پروده آن قدر بخورید تا چشمتان سیاهی برود و جانتان سَس شود.

ترکیبات: مغزگردو، گوشت مرغ، رب انار

فریاد از آن چشم سیاهی که تو داری
صائب، جامه دران در مواجهه با فسنجان گیلکی

فسنجان از آن غذاهاست که به وسیله‌ی آن می‌خواهی به کسی بگویی تی جان قربان. یعنی این قدر نقش مهمی در روابط بشری دارد، بس که پختش صبر و مهارت می‌طلبد. از ربش بگیر که از انار سرخ یاقوتی گرفته می‌شود و به لطایف‌الحیلی از سیاهی به شب طعنه می‌زند تا آن‌ مغز گردو که آن قدر توی سر و جان خودش می‌زند که به روغن بیفتد، تا تکه‌های مرغ که آواز همی سر دهند مَرَه بُخور. فسنجان را با پلا و پیاز شکسته با مشت و زیتون پروده آن قدر بخورید تا چشمتان سیاهی برود و جانتان سَس شود.